Bałem się tego tytułu. Słysząc, jak bardzo jest on dołujący i brutalny. Rozmowy na temat tego, że przecież nie każda gra musi bawić i być przyjemną, powodowały, że sama myśl o zagraniu w drugą odsłonę The Last of Us, przyprawiała mnie o skurcz żołądka. Ostatecznie nie było aż tak strasznie, ale zdecydowanie nie było przyjemnie. Co istotne, pierwszy raz, od nie wiem kiedy, nie wyłączyłem napisów końcowych i słuchałem wygrywanej na gitarze melodii.