Pudełka pełne wspomnień

Pytanie na maj: Które z rzeczy osobistych są Ci najcenniejsze?

Nigdy o tym nie myślałem i właśnie dlatego rozpoczynam nową serię postów na blogu: Gamingowe Medytacje. WordPress codziennie proponuje mi myśl lub pytanie, które ma mnie zainspirować do pisania. O ile nie mam czasu na pisanie nowego wpisu każdego dnia, pomyślałem, że każdego, pierwszego dnia miesiąca spojrzę na propozycję i pochyle się nad nią we wpisie comiesięcznym.

(pewnie nie jest to pierwszy raz, gdy o tym piszę, ale ponieważ Gamingowe Medytacje to frywolny wodospad słów, a czasem przemyśleń, to… nie przepraszam)

Kiedy ma się na półkach z grami blisko siedemset pudełek, które przekładają się na 726 gier, nie jest banalnym zadaniem wybranie spośród nich tych najcenniejszych – szczególnie, gdy każda z nich jest bezcenna. Często pojawia się to w rozmowach z różnymi osobami, które albo widzą pudełka w salonie mojego mieszkania, albo ich oblężenie wystroju pokoju gościnnego, frywolnie pojawi się w dyskusji. Pojawia się wtedy również pytanie: czy wiem, jaką wartość ma moja „kolekcja”? Która z nich jest najcenniejsza i ile bym za nią dostał? Ostatecznie rozmowa kończy się zaskoczeniem, gdy odpowiadam: „Nie”, „Nie mam pojęcia” lub „Wszystkie są bezcenne”. I jeśli mówię „bezcenne” to nie w kontekście, że kwota jest tak astronomiczna, ale autentycznie, nie wiążę gier na moich pułkach z ceną w złotówkach. Najlepiej chyba dawno temu określił to na nagraniu ToyBlackHat, który porównał moje pudełka do fotografii, jakie wielu z nas ma w swoich mieszkaniach. To chwile uchwycone w obiektywnie aparatu, które mają na celu przywrócić na moment nam emocje, uczucia, wspomnienia danej chwili. Idealnie pasuje to do mojej kolekcji. Przy czym słowa „kolekcja” używam wyłącznie z powodu lepszego odpowiednika oraz tego, że przyjęło się tak nazywać zgromadzone tytuły w jaskini gracza. Porównanie do stop-klatek życia bardzo mi się podoba i to chciałbym dziś zrobić. Zatem wrzucamy do miksera kilka starych puszek i skórkę od bana. Zapinamy pasy i cofamy się w czasie do… roku 2008.

Pewnie wielu z was tym zaskoczę, ale na pierwszy ogień leci Call of Duty 4: Modern Warfare. Produkcja, która wprowadziła rewolucję w strzelankach. Podobnie jak wcześniej zrobił to Half-Life, czy Halo na pierwszym Xboxie. Zapamiętana dla wielu momentów kampanii, ale i zupełnie świeżego podejścia do rozgrywki wieloosobowej i mechanik np. wokół progresji rangi online. Jako świeży student na studiach dziennych, mogłem tylko pomarzyć o zakupie PS3, które w 2007 roku wciąż było poza zasięgiem wielu graczy w Polsce. Pamiętam, że obsesyjnie pochłaniałem materiały z rozgrywki i oglądałem je na małym ekranie mojego PSP – kto kojarzy aplikację YouTube na przerobionych konsolach? Znałem mapy na długo, zanim pierwszy raz odpaliłem produkcję Infinity Ward. Chęć zagrania w produkcję była JEDNYM Z POWODÓW, dla których zdecydowałem się zmienić studia dzienne na zaoczne (płatne i w weekendy) i znaleźć sobie pracę, aby w końcu mieć jakieś swoje źródło dochodu. Podobnie do wielu moich znajomych i rówieśników. PlayStation 3 było pierwszym punktem na liście zakupów po odłożeniu kasy z wypłat, a ponieważ do tej pory grałem wciąż na PS2 i czternastocalowym telewizorze CRT, to również musiałem kupić sobie jakiegoś niedużego LCD-ka. Zatem jednym z pierwszych zakupów za swoje był chlebak, LCD od Sharpa w 26 calach i Modern Warfare. Gra stała się wspomnieniem dużych zmian w moim życiu.

Nieco wcześniej, albowiem w roku pańskim 2004, odbyła się podobna historia. Otóż jeszcze wtedy jako uczeń technikum, miałem od niedawna swoje własne PS2. Model gruby, który kupiłem dzięki otwarciu się nowego marketu Media Markt w Chorzowie – kolejka osób zawijała się za halę sklepu, a na wejściu stała policja z tarczami. Jednak nie o tym chciałem powiedzieć, a samo to może trafi do innego wpisu w serii. Natomiast, wydarzenia, które wspominam, miały miejsce na przełomie lat w 2004 i 2005. W tym drugim swoje premiery – jedna po drugiej – miały mieć trzy produkcje: Metal Gear Solid 3: Snake Eater, Gran Turismo 4 oraz przede wszystkim, Ace Combat 5: Squadron Leader. Gdy zatem zakończył się rok szkolny 2003/2004 postanowiłem, że muszę przepracować całe lato, aby było mnie stać na wymienione tytuły. Pracowałem na kasie w Tesco przez całe wakacje, a w późniejszych miesiącach pchałem się do inwentaryzacji, aby dozbierać brakujący hajs. Udało się. Każdą z produkcji ogrywałem na premierę, odbierając swoje kopie ze stacjonarnego sklepu PSX Extreme w Katowicach (nie wiem, czy jeszcze istnieje). Gdzie inni zbierali na wypad w góry, nad morze, czy też jezioro, ja oszczędzałem na gry. Priorytety.

Ostatnia podróż we wspomnieniach jest związana z Tenchu 3: Wrath of Heaven, aczkolwiek nie jestem w stanie powiedzieć, której zimy, a dokładniej, które święta spędzałem z tą produkcją. Były to bardzo podobne lata, co wcześniejsza reminiscencja, jednak bardziej pamiętam atmosferę, wygląd mojego pokoju, pogodę itd., aniżeli datę w kalendarzu. Za oknem padał ostry śnieg. Wtedy zimy były jeszcze zimami, a nie tymi popierdółkami grającymi na nerwach kierowców bez garażu. Siedziałem przy zgaszonym świetle, a pokój rozświetlał ekran małego TV i stroik świąteczny, wiszący w oknie o bardzo delikatnej, żółtej poświacie. Był to albo wieczór wigilijny lub jeden z następujących, albowiem gry pojawiały się w moim domu praktycznie jedynie jako prezent. Ciepło pokoju, prószący śnieg, stroik – widzę i czuję to, jakby działo się to wczoraj. Na ekranie Rikimaru i Ayame, dwójka ninja z klanu Azuma, w służbie lorda Ghoda. Gdyby kiedyś terapeuta czy inny szaman, poprosił mnie o zamknięcie oczu i wyobrażenie sobie swojego „szczęśliwego miejsca” – byłoby nim to.

---

I to by było na tyle, a teraz otwieram komentarze i czekam na wasze cenne gry wideo. Produkcje, z którymi wiąże się dla was coś ważnego, lub istotnego. A może dla was pudełko ma swoją cenę i chcecie się nią pochwalić. Dajcie znać!

Do następnych medytacji!

---

Podobał ci się materiał?!

…

…aby wesprzeć RaczejKonsolowo w misji szerzenia pasji do gier poprzez niezależny content, w 100% bez bullshitu i na maksa gamingowy!

---

Image by Freepik.